Daniel Díaz Trigo

Quizáis un non debería decir nada, porque mezcla as palabras con todo; coa historia, a fotografía, os debuxos e a realidade. Hai un Mondoñedo nas verbas de Cunqueiro e un Merlín paseando polas súas rúas nas miñas fotos. Trato de converter en imaxes o que leo, que a súa vez é unha abstracción dun mundo concreto. Contar outra historia máis, que poida ser máxicamente repetida mil primaveras.