Esperanza ligera
Cuando era pequeño me gustaba, por la noche, hacer balance y memoria del día y antes de dormir repasaba mentalmente lo que haría a la mañana siguiente.
En algún momento me deslicé desde esas reflexiones prácticas a ensoñaciones vagas y extrañamente agradables.
No quiero decir que perdiese contacto con la realidad, simplemente había descubierto un “contra espacio”* por el que viajar entre las cosas reales y la imaginación. Seguramente en esa época comencé a dibujar, necesitaba atrapar, o como hoy, conjurar en imágenes ese paisaje intermedio, real e imaginario, en el que comencé a vivir.
Ahora también, por las noches, disfruto de una esperanza ligera en esta realidad virtual y ambivalente en la que comparto contigo autorretratos fugaces.
Daniel Díaz Trigo. Lugo, abril 2016
*El aire y los sueños. Gaston Bachelard.
Esperanza lixeira
Cando era pequeno gustábame, pola noite, facer balance e memoria do día e antes de durmir repasaba mentalmente o que faría á mañá seguinte.
Nalgún momento desliceime desde esas reflexións prácticas a ensoñaciones vagas e extrañamente agradables.
Non quero dicir que perdese contacto coa realidade, simplemente descubrira un ?contra espazo?* polo que viaxar entre as cousas reais e a imaxinación. Seguramente nesa época comecei a debuxar, necesitaba atrapar, ou como hoxe, conxurar en imaxes esa paisaxe intermedio, real e imaxinario, no que comecei a vivir.
Agora tamén, polas noites, gozo dunha esperanza lixeira nesta realidade virtual e ambivalente na que comparto contigo autorretratos fugaces.
Daniel Díaz Trigo. Lugo, abril 2016
*O aire e os soños. Gaston Bachelard.