top of page
Buscar
  • Foto del escritoronavallo

Ao fin, o día, fíxose choiva


El día , al fin, se hizo lluvioso

Estas “ceremonias secretas” son algo más que una colección de imágenes, son caminos hacia los sueños, el alimento de nuestra imaginación, la causa íntima que da forma a un poema.

Cuando las imágenes no están verdaderamente vinculadas con una ensoñación fundamental son simples juegos formales, “fiestas de una hora fugitiva”*, un simulacro.

Es difícil de entender si no se sueña antes de mirar, es fatigoso explicarlo a los que viven alejados de los libros.

Pessoa escribe que “el día , al fin, se hizo lluvioso”**y Bachelard que “la pena del agua es infinita”*, yo no sé decir y por eso pinto con lluvia por dentro.

Daniel Díaz Trigo. Primavera 2016

* Gaston Bachelard. El agua y los sueños. Madrid 1994

**Fernando Pessoa. Poesía. Madrid 1997.

O día , ao fin, fíxose choiva

Estas “cerimonias secretas” son algo máis que unha colección de imaxes, son camiños cara aos soños, o alimento da nosa imaxinación, a causa íntima que dá forma a un poema.

Cando as imaxes non están verdaderamente vinculadas cunha ensoñación fundamental son simples xogos formais, “festas dunha hora fugitiva”, un simulacro.

É difícil de entender si non se soña antes de mirar, é fatigoso explicalo aos que viven afastados dos libros.

Pessoa escribe que “el día , al fin, se hizo lluvioso” e Bachelard que “a pena da auga é infinita”, eu non sei dicir e por iso pinto con choiva por dentro.


38 visualizaciones0 comentarios

Entradas Recientes

Ver todo

Meus

bottom of page